Πότε θα πάρει το παιδί μου Lower;

Oι πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που δεχόμαστε κατά την πρώτη συνάντηση με γονείς παιδιών με δυσλεξία είναι δύο: «Πότε θα επικοινωνήσει το παιδί τους στα Αγγλικά;» και, φυσικά, «Πότε θα πάρει το Lower;». Η αγωνία και ο προβληματισμός τους για να μην ‘μείνει πίσω’ το παιδί τους είναι έκδηλα. Ωστόσο, καλό είναι να μην ξεχνάμε πως οι μαθητές με δυσλεξία ή ΔΕΠ-Υ έχουν έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, άρα και μάθησης. Συνεπώς χρειάζονται έναν διαφορετικό τρόπο διδασκαλίας.

Για αυτό τον λόγο, ο όρος μαθησιακές δυσκολίες έχει πλέον αντικατασταθεί σε παγκόσμιο επίπεδο με τον όρο μαθησιακές διαφορετικότητες.

‘There’s no comparison between the sun and the moon. They shine when it’s their time’

λέει ένα ρητό, βρίσκοντας πλήρη εφαρμογή στην επίδοση των μαθητών με μαθησιακές διαφορετικότητες.

Καλό θα ήταν γονείς και εκπαιδευτικοί να έχουμε υπόψιν μας ότι κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό στην διαδικασία της μάθησης τον οποίο οφείλουμε να ανακαλύψουμε και να σεβαστούμε.

Κατά αυτό τον τρόπο, οι στόχοι που θέτουμε με τους μαθητές μας θα είναι κάθε φορά προσιτοί και εφικτοί για τους ίδιους.

Σημαντικό, επίσης, πέρα από τα ακαδημαϊκά αποτελέσματα είναι να ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή τους και την θετική τους αυτο-εικόνα.

Πώς μπορούν οι στόχοι να είναι εφικτοί;

Αξιολογώντας και εστιάζοντας στις πραγματικές ανάγκες κάθε μαθητή χωρίς να ακολουθούμε στα ‘τυφλά’ ένα πρόγραμμα σπουδών. Συχνά διαπιστώνουμε πως μαθητές οι οποίοι είναι πιο πίσω από το αναμενόμενο για την ηλικία τους επίπεδο παρουσιάζουν ελλείμματα σε βασικές λειτουργίες της γλώσσας.

Σύμφωνα με το International Dyslexia Association καθώς και το British Dyslexia Association, είναι αναγκαίο το πρόγραμμα σπουδών που θα σχεδιαστεί για τον εκάστοτε μαθητή που αντιμετωπίζει προκλήσεις να συμπεριλαμβάνει την εκμάθηση βασικών γλωσσικών δεξιοτήτων οι οποίες σχετίζονται με:

• την γραφή και την ανάγνωση
• την αντιστοιχία γραμμάτων με τους ήχους τους
• το συντακτικό καθώς και δεξιότητες εκμάθησης λεξιλογίου

Ο μαθητής πρέπει να έχει ξεκάθαρη γνώση το πως δουλεύει το φωνολογικό σύστημα της γλώσσας που διδάσκεται. Διαφορετικά θα δυσκολεύεται να διαβάσει και να μάθει ακόμη και τις πιο απλές λέξεις που συναντά.

Επίσης ο τρόπος διδασκαλίας θα πρέπει να είναι

• Σαφής: δεν θα πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο ότι το γνωρίζουν ως πρότερη γνώση, εφόσον δεν τους το έχουμε διδάξει
• Δομημένος: οργανώνουμε το υλικό τους με μια λογική συνέχεια, ξεκινώντας από τις πιο βασικές και προχωρώντας στις πιο δύσκολες έννοιες
• Πολυαισθητηριακός: ενεργοποιούμε όλες τις αισθήσεις στο μάθημά μας χρησιμοποιώντας πλούσιο απτικό υλικό, τεχνολογία, παιχνίδια ρόλων, επιτραπέζια και φυσικά συναίσθημα.

Με αυτό τον τρόπο, κάνουμε την γνώση μια ευχάριστη αξιομνημόνευτη εμπειρία!

Λίγα λόγια πριν κλείσουμε….

Ο κάθε μαθητής είναι μοναδικός και ως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ας μην συγκρίνουμε τις επιδόσεις των παιδιών μας με αυτές των συμμαθητών τους ή με ένα πρότυπο που έχουμε στο μυαλό μας ή με αυτό που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Ας ακούσουμε τις ανάγκες τους και ας προσπαθήσουμε να τα βοηθήσουμε δίχως να αποπροσανατολιζόμαστε από τα ‘πρέπει’.

Και κυρίως ας τα ενθαρρύνουμε να γνωρίσουν καλύτερα και να αγκαλιάσουν την διαφορετικότητά τους μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Αυτό είναι που θα τους καθορίσει και θα τους συντροφεύει για όλη τους την ζωή, όχι το λόουερ.

Πηγές:

• British Dyslexia Association. Teaching for Neurodiversity; Modern Languages. Retrieved from https://www.bdadyslexia.org.uk/advice/educators/teaching-for-neurodiversity/modern-foreign-languages
• International Dyslexia Association (2019). IDA Dyslexia Handbook; What Every Parent Should Know. Retrieved from https://app.box.com/s/8ucxzz2u5wq2wezqoaqgrltn532z97bz